غزل من غلام قمرم با صدای علیرضا قربانی
من غلام قمرم غیر قمر هیچ مگو
پیش من جز سخی شمع و شکر هیچ مگو
سخن رنج مگو جز سخن گنج مگو
ور از این بیخبری رنج مبر هیچ مگو
دوش دیوانه شدم عشق مرا دید و بگفت
آمدم نعره مزن جامه مدر هیچ مگو
گفتم ای عشق من از چیز دگر میترسم
گفت آن چیز دگر نیست دگر هیچ مگو
من به گوش تو سخنهای نهان خواهم گفت
سر بجنبان که بلی جز که به سر هیچ مگو
قمری جان صفتی در ره دل پیدا شد
در ره دل چه لطیف است سفر هیچ مگو
گفتم ای دل چه مهست این دل اشارت میکرد
که نه اندازه توست این بگذر هیچ مگو
گفتم این روی فرشتهست عجب یا بشر است
گفت این غیر فرشتهست و بشر هیچ مگو
گفتم این چیست بگو زیر و زبر خواهم شد
گفت میباش چنین زیر و زبر هیچ مگو
ای نشسته تو در این خانه پرنقش و خیال
خیز از این خانه برو رخت ببر هیچ مگو
گفتم ای دل پدری کن نه که این وصف خداست
گفت این هست ولی جان پدر هیچ مگو
غزل من غلام قمرم با صدای علیرضا قربانی . به انتخاب گروه انتشاراتی بانگ نی. ناهید عبقری. از کتابخانه نشر بانگ نی دیدن فرمایید.
رمان نویسی در باره مولانا و شمس از زبان خود نویسندگان
اعظم نادری گفت: نوشتن رمان هایی درباره شمس و مولانا در غرب مد شده و خواننده از روی تنبلی به دنبال یافتن شخصیت این افراد از روی آثار دیریاب شان نمی رود و رمان های عامه پسند را ترجیح می دهد.
نشست ویژه شهر کتاب با محوریت بررسی کارنامه مولوی پژوهی در سال اخیر و دو کتاب «کیمیا: پرورده حرم مولانا» نوشته غلامرضا خاکی و «بی من مرو» نوشته اعظم نادری درباره کج فهمی ها از زندگی، آثار و افکار شمس و مولانا با حضور ایرج شهبازی، محمودرضا اسفندیار، غلامرضا خاکی و اعظم نادری در مرکز فرهنگی شهر کتاب برگزار شد.
در ابتدای این نشست علی اصغر محمدخانی معاون فرهنگی شهر کتاب، گفت: چند سال است که روز تولد مولانا در ایران روز بزرگداشت مولوی نام گذاری شده است. این نشست به دو کتاب درباره نقد آثاری که به شمس، مولانا، کیمیا خاتون و خانواده مولانا پرداخته اند، اختصاص دارد. جدا از درسگفتارهای اختصاصی ای که طی ۱۱ سال به صورت مبسوط به هر یک از مفاخر ایران اختصاص داشته، در روز بزرگداشت هر یک از این مفاخر نیز می کوشیم کارنامه پژوهش های سالانه پیرامون ایشان را بررسی کنیم.
وی ضمن ارائه گزارشی کمّی از وضعیت مولوی پژوهی در یک سال گذشته گفت: در این یک سال ۲۵۶ اثر با شمارگان ۲۷۷/۶۱۰ از و درباره مولانا منتشر شده که ۱۶۳ اثر برای نخستین بار چاپ شده اند. ۱۴۶ اثر با شمارگان ۱۶۵/۹۷۰ به مثنوی اختصاص داشته است. ۶۱ کتاب درباره آرا و اندیشه و بررسی آثار مولانا از دیدگاه نقد ادبی اختصاص داشت که با شمارگان۵۶/۴۵۰ منتشر شده است.۱۴ اثر با شمارگان ۱۰/۶۷۰ به غزلیات شمس اختصاص داشته است. ۵ اثر به بررسی فیه مافیه با شمارگان ۵/۱۰۰ نسخه اختصاص داشته است. ۳ اثر رباعیات مولوی را بررسی کرده اند. ۱۸ اثر نیز به عاشقانه های مولانا، گزیده و منتخب آثار او اختصاص داشته است. در میان شروح منتشر شده بر مثنوی در یک سال گذشته، کماکان شرح جامع مثنوی کریم زمانی با ۵ بار چاپ در سال گذشته به چاپ پنجاهم رسید. تصحیح دکتر محمدعلی موحد از مثنوی با سه بار چاپ از رخدادهای مهم مولوی پژوهی در یک سال گذشته بود. قصه های برگزیده از مثنوی مولوی از مجموعه قصه های خوب برای بچه های خوب مهدی آذر یزدی با ۶۷ بار چاپ از آثار مورد توجه برای معرفی مثنوی برای همگان است.
در ادامه رمان نویسی در باره مولانا و شمس از زبان خود نویسندگان می خوانید:
عامه پسندی در مقابل دیریابی
اعظم نادری که در کتاب «بی من مرو» به نقد «عارف جان سوخته» از نهال تجدد، «دختر رومی» از مائو فروی، «کیمیا خاتون» از سعیده قدس، «ملت عشق» از الیف شافاک پرداخته، سخنان خود را به دو رمان مورد اشاره اختصاص داد و گفت: این دو کتاب عامه پسندند. محمدرضا گودرزی در گفت وگویی ۲۴ ویژگی را برای رمان های عامه پسند برمی شمرد که به ۱۰ مورد آنها اشاره می کنم. تمام رمان های عامه پسند جهان با حادثه ای چشمگیر آغاز می شوند. همچنین احساسات و عواطف خواننده را تحریک می کنند. چنان که در صفحات آغازین «ملت عشق» با واگویه های قاتل شمس مواجه می شویم و توصیف شخصیت مظلوم شمس احساسات خواننده را برمی انگیزد. همچنین «کیمیا خاتون» واگویه های شمس پس از کشتن همسرش، کیمیا، است و با نثر انشایی و پر سوزوگداز کاملا احساسات خواننده را تحریک می کند. عامه پسندها شخصیت ها را به مثبت و منفی تقسیم می کنند. چنان که در «ملت عشق» علاءالدین و دارودسته اش سیاه و بهاءالدین و دارودسته اش کاملا سفیدند. این تقسیم بندی در «کیمیا خاتون» در مقیاسی بزرگ تر بین زنانِ مثبت و ستم دیده و مردانِ سیاه و ظالم انجام می شود. عامه پسندها مکان های مرموز را توصیف می کنند؛ مثل خانه خوف انگیز و پرتعصب مولانا در «کیمیا خاتون» و می خانه و محل قتل شمس در «ملت عشق». چنین رمان هایی نقد سطحی وضعیت موجودند. «کیمیا خاتون» اعتراضی سطحی به وضعیت زن است و شخصیت اصلی شافاک، شمسِ انقلابی، بسیار شعاری و خام صحبت می کند.
این پژوهشگر افزود: ویژگی دیگر این رمان ها تقابل است. این در «ملت عشق» به صورت تقابل میان عشق زمینی و آسمانی، میان غرب و شرق، دیروز و امروز، ماده و معنا است. در حالی که در «کیمیا خاتون» با تقابل میان عشق جوان علاءالدین و عشق پیر شمس روبه روییم. ویژگی دیگر، استفاده از خواب و فضاهای رویایی است که به وفور در هر دو رمان دیده می شود. شمس در خواب با قاتلش صحبت می کند. یاس ها، پرندگان و… به کیمیا خاتون الهام می کنند که حادثه شومی در راه است و ازدواج با شمس سرنوشت تلخی دارد. عامه پسندها ثروت و ظواهر دنیا را نفی می کنند. در «ملت عشق» شمس بسیار اغراق آمیز به ظواهر مادی دنیا بی توجه است. در «کیمیا خاتون» مولانا به سفارش شمس توجه به مادیات را چنان کنار می گذارد که خانواده اش در مضیقه قرار می گیرند. این رمان ها، روحیه جبرگرایی را تقویت می کنند. حتی انقلاب روحی مولانا چنان توصیف می شود که انگار انتخابی نداشته و این همه به دست تقدیر بوده است. در این میان، مهم ترین عامل در رمان های عامه پسند نقش زن است که به شکل زنی بی رحم، مستبد، پیر یا زنی مظلوم، زیبا، جوان یا زنی زیبا و فَتّان است. زن در این دو رمان مظلوم و زیبا است.
وی ضمن اشاره به اینکه روی آوردن به نگارش رمان هایی با موضوع شمس و مولانا برخاسته از مد شدن این موضوع در غرب است، درباره اقبال خوانندگان به این رمان ها گفت: خواننده از روی تنبلی به دنبال یافتن شخصیت این افراد از روی آثار دیریاب شان نمی رود و رمان های عامه پسند را ترجیح می دهد. این کتاب ها با دیدی کلی نگر به راحتی در ذهن خواننده می نشینند و آن را درگیر نمی کنند. عنوان اصلی اثر شافاک «چهل قانون عشق» است. خواننده انتظار دارد تمام آموزه های شمش به مولانا را در این چهل قانون به دست آورد. افزون بر این، این رمان ها مکانیسمی جبرانی اند. خواننده شرقیِ عقب مانده از دنیای تکنولوژی در این رمان ها ارزش های شرق، عرفان و شعر را می جوید. زن ایرانی نیز با دیدن اسم خودش روی کتابی درباره شمس و مولانا، خودش را با اثرگذار بودن بر زندگی بزرگان تاریخ سراسر مذکرمان دلگرم می کند. اما عامل مهم تب این رمان ها از نظر من، این است که بچگی ما را خطاب قرار می دهند و به سوال های کودکانه ما نظیر اینکه آیا شمس و مولانا با هم خلوت کردند؟ در خلوت بر آنها چه گذشت؟ غذا هم خوردند؟ پاسخ می دهند.
منع تخریب ساحت اولیای حق
غلامرضا خاکی ضمن تاکید بر اینکه مولانا را از اولیای حق می داند و به وارد شدن تخیل به ساخت اولیای حق قائل نیست، اظهار داشت: اگر قرار باشد چیزی از سفره ی این بزرگان به چنگ آوریم، آن احساس معنا در زندگی است. امروز جریانی به نام مولانائیسم در جهان در حال شکل گیری است که دو رویکرد را دنبال می کند. یکی رویکرد اقتصادی که کشور ترکیه روی آن سوار شده است. دیگری رویکردی که قصد دارند به نرمی معنویت را جایگزین دیانت کند؛ یعنی معنویتی قائل به سطحی متافیزیکی برای جهان و بدون قائل شدن به آداب و مناسک شریعت. این جریان ها فضایی ایجاد شده که در مقابل فروش کتاب شافاک، کتاب من یا اعظم نادری فروش نمی رود.
این نویسنده گفت: عام کردن راه خاص عارفان، ساختن مولانایی سکولار و رمانتیک که اجازه ی کامل شدنش را نمی دهیم، قضاوت های سطحی ناشی از بی تجربگی های باطنی از آفت های امروز است. جست وجوی حقیقت به این شکل ممکن است راه ما را بزند. مولانا در دفتر سوم عصبانی است که کسی مثنوی را نقد کرده است. حتی عبارت خربط را به کار می برد. در مقابل یکی از بزرگان می گوید که من مولوی را عارف نمی دانم. از آن رو که به منتقد مثنوی فحش داده است. اما این مولوی همان کسی است که هنگامی در دعوایی وارد می شود، طرف دعوا می گوید اگر به من یک حرف بزنی صد تا می شنوی. مولانا می گوید تو هزار به من بگو و ببین یکی را می توانی بشنوی؟ در اینجا، او به نقد مثنوی حساسیت نشان داده است. چرا که اگر مرزهای قداست، و نه مطلقیت، تخریب شوند، دیگری چیزی نمی ماند. این تخریب ها در نهایت به فضای شکاکیت پست مدرنیستی ای ختم می شود که در آن همه چیز نسبی است و بحران های عجیب وغریب اخلاقی به بار می آورد. شرط ادب و نقد این است که صادقانه تمامیت یک شخصیت را مطرح کنیم، آنگاه او را نقد کنیم.
خاکی در پایان سخنانش گفت: عنوان «کیمیا: پرورده ی حرم مولانا» به این اشاره دارد که معلوم نیست کیمیا دخترخوانده مولانا، دختر زن دوم مولانا یا حتی کنیز خانه زاد او است. دختر رمانتیک چشم آبی در هیچ سندی نیست. معلوم نیست که مولانا این دختر را به زور همسری شمس تبریزی درآورده یا خود شمس خواسته است. بین گزارش «مناقب العارفین» و «رساله سپهسالار» در این زمینه اختلاف است. با دو روایت برخورد می کنیم، یکی اینکه کیمیا طلاق گرفته و مولانا برای تامین این مهریه دچار مسئله بوده است. روایت دیگر اینکه کیمیا در خانه شمس مرده و شمس رفته است. این نشانه در مناقب هست که می گوید بعد از ماجرای عصبانی شدن شمس در رابطه با بیرون رفتن کیمیا، شمس عصبانی شد و سه روز بعد کیمیا نقل کرد؛ یعنی مُرد. هیچ جا به این نکته اشاره نشده که این عصبانیت در حضور کیمیا رخ داده است. در مواردی با سندهای مختلفی در این کتاب اشاره کرده ام که کیمیا مریض و چموش بوده است. پنجره را باز می کرده و به خانواده شمس فحش می داده و دارو نمی خورده است.
علت جذابیت داستان مولانا و شمس
در بخش دیگری از این برنامه، محمودرضا اسفندیار گفت: علت اصلی جذابیت داستان مولانا و شمس عشق است. همه آدم ها در پی عشق ناب اند. پس در مواجهه با چنین حماسه ای در تاریخ، مایل اند آن را بال و پر داده، اسطوره کرده و به روایت خود بیان کنند. من درباره نقد این رمان ها با دکتر خاکی و خانم نادری هم داستان ام. اما به جنبه های مثبت شان می نگرم. شاید چنین رمان هایی مخاطبانشان را به خواندن شمس و مولانا ترغیب کنند. این گونه، از میان تعداد کثیر خوانندگان این رمان ها، کنجکاوی خوانندگان عمیق تر برانگیخته می شود. اینجاست که نیازمند کارهای عمیقی چون آثار خاکی و نادری هستیم تا در ترسیم تصویری واقعی تر کمک مان کنند. اثر دکتر خاکی کمک می کند به روابط پیچیده ای پی ببریم که در عصر مولانا میان شمس، او، شاگردان او و کیمیا وجود داشته است. مقالاتی چون «مناقب العارفین» قطعا تحت تاثیر گفتمان قدرت یا رقابت های میان مریدان جهت دار تدوین شده اند. همچنین ناآگاهی از ترتیب تقویمی این مقالات ما را در یافتن اینکه هر روایتی ناظر بر کدام نکته و رویداد است، دچار گرفتاری می کند.
وی افزود: برای رسیدن به روایتی دقیق تر از این ماجرا باید از «غزلیات شمس» هم کمک بگیریم. در نظر دارم با بازسازی «مقالات شمس»، «غزلیات»، اندکی «مثنوی» و «فیه مافیه» تا حدی به نزدیک شدن به این گفت وگوها کمک کنم. چون بسیاری اوقات مولانا پاسخ شمس را با یک غزل می داد. برای نمونه در بخشی از مقالات شمس هشدار می دهد که «این می را پیش تو آوردم که اگر نمی خوری به کس دیگری خواهم داد». در مقابل مولانا در غزلیات پاسخ می دهد: «این غزلم جواب آن باده که داد پیش من/ گفت بخور، نمی خوری، پیش کس دگر برم». خاکی و نادری به ما نشان می دهند رابطه ی میان شمس و مولانا، بلکه رابطه ای پرتنش و انسانی در سطح عالی است.
این پژوهشگر گفت: تعصب مولانا روی مثنوی، از آن رو است که مثنوی را از خودش نمی داند. باور دارد که آن را بر زبانش جاری ساخته اند؛ یعنی غیرت او بر حرف خودش نیست. مولانا با گفتن اینکه «بشنو از نی چون حکایت می کند» تکلیف را روشن کرده است. همچنین در غزلی تاکید می کند که «گفتی که تو در میان نباشی، این گفت تو هست عین قرآن» می گوید هرگاه سخنی گفتی و من تو در آن نبود، آن حرف تو عین قرآن می شود. اگر مثل نی باشی و پر گره نباشی، بر زبان تو نیز وحی جاری می شود.
اسفندیار در پایان نشست رمان نویسی در باره مولانا و شمس از زبان خود نویسندگان گفت: رزومه آدم ها لزوما کتابشان نیست. خود غریبی در جهان چون شمس نیست، اما مولانا ماهی است که خورشید شمس در او نمایان است. ما شمس را بسیار کم می شناسیم، اما هنگامی که به مولانا می نگریم، می توانیم تا اندازه ای شمس را ببینیم. این رابطه پرتنش، این امید را می دهد که ما نیز می توانیم پیوندی خالصانه و نگاهی متعالی ایجاد کنیم. می توانیم از شمس و مولانا بیاموزیم که دو انسان چگونه و با چه نوع پیوند و مواجهه ای چنین حماسه بزرگی را در کنار هم رقم زده اند. هنگامی که شمس می گوید من در این جهان کاری ندارم و نیامده ام الا به دیدار، به ما گفت وگو یاد می دهد. مولانا حتی در دفتر سوم مثنوی از ناامید شدن از شمس می نویسد. پس مولانا هم این دغدغه ها و بریدن ها را دارد.
رمان نویسی در باره مولانا و شمس از زبان خود نویسندگان . پایگاه خبری انتشارات بانگ نی. ناهید عبقری. از مجموعه کتابهای نشر بانگ نی دیدن فرمایید.
غزلیات شمس
ای لولیان ای لولیان یک لولیی دیوانه شد
طشتش فتاد از بام ما نک سوی مجنون خانه شد
میگشت گرد حوض او چون تشنگان در جست و جو
چون خشک نانه ناگهان در حوض ما ترنانه شد
ای مرد دانشمند تو دو گوش از این بربند تو
مشنو تو این افسون که او ز افسون ما افسانه شد
زین حلقه نجهد گوشها کو عقل برد از هوشها
تا سر نهد بر آسیا چون دانه در پیمانه شد
بازی مبین بازی مبین این جا تو جانبازی گزین
سرها ز عشق جعد او بس سرنگون چون شانه شد
غره مشو با عقل خود بس اوستاد معتمد
کاستون عالم بود او نالانتر از حنانه شد
من که ز جان ببریدهام چون گل قبا بدریدهام
زان رو شدم که عقل من با جان من بیگانه شد
این قطرههای هوشها مغلوب بحر هوش شد
ذرات این جان ریزهها مستهلک جانانه شد
خامش کنم فرمان کنم وین شمع را پنهان کنم
شمعی که اندر نور او خورشید و مه پروانه شد
غزلیات شمس . با صدای شهرام ناظری. به انتخاب ناهید عبقری و انتشارات بانگ نی.
غزلیات شمس . « غزلیات شمس تبریزی » . از زبده ترین و زیباترین غزلیات فارسی، غزلیات شمس مولانا است که به احترام مراد خود بدین نام نهاده است.
غزلیات شمس
رو سر بنه به بالین تنها مرا رها کن
ترک من خراب شب گرد مبتلا کن
ماییم و موج سودا شب تا به روز تنها
خواهی بیا ببخشا خواهی برو جفا کن
از من گریز تا تو هم در بلا نیفتی
بگزین ره سلامت ترک ره بلا کن
ماییم و آب دیده در کنج غم خزیده
بر آب دیده ما صد جای آسیا کن
خیره کشی است ما را دارد دلی چو خارا
بکشد کسش نگوید تدبیر خونبها کن
بر شاه خوبرویان واجب وفا نباشد
ای زردروی عاشق تو صبر کن وفا کن
دردی است غیر مردن آن را دوا نباشد
پس من چگونه گویم کاین درد را دوا کن
در خواب دوش پیری در کوی عشق دیدم
با دست اشارتم کرد که عزم سوی ما کن
گر اژدهاست بر ره عشقی است چون زمرد
از برق این زمرد هی دفع اژدها کن
بس کن که بیخودم من ور تو هنرفزایی
تاریخ بوعلی گو تنبیه بوالعلا کن
غزلیات شمس . غزلیات شمس از جذاب ترین و ناب ترین غزل های عرصه ادب فارسی غزلیات حضرت مولاناست که به احترام به مرادش شمس تبریزی به نام وی نامیده است. در این سلسله پست ها در این صفجه ناب تربن و برگزیده تربن غزلهای این عارف نامی برای خوانندگان به اشتراک گذاشته میشود در جهت آشنایی بیشتر و بهتر مخاطبان و علاقه مندان و غزل دوستان و ادب دوستان با غزلیات ناب عارفانه-عاشقانه ی این شاعر گران سنگ قرن هفتم هجری. ناهید عبقری
پیام ریاست محترم جمهور برای سومین همایش بینالمللی شمس و مولانا:
سومین همایش بین المللی شمس و مولانا :
خداوند بزرگ را سپاس میگویم کهن بنیاد و تولیت شمس تبریزی را در برگزاری این همایش علمی، ادبی و عرفانی، آن هم در دارالقرار شمس و دارالصفای شهرستان خوی و در قلمرو سه استان عرفان ستای و ادبخیز و هنرآفرین آذربایجان غربی و آذردبایجان شرقی و اردبیل توفیقی برسزا ارزانی داشت.
بدیهی است از رهگذر ارائه مقالههای وزین و ایراد سخنان عارفانه و فاضلانه استادان، پژوهشگران و جوانان فرهیخته تشنه معرفت، این همایش از دل برخاسته، سرآغاز تحولی بنیادین و جامع در حوزههای عرفانی، فلسفی، کلامی، ادبی، فرهنگی و اعتقادی بود و به دلیل بستگی و شیفتگی مردم سراسر گیتی به این دو پدیده ناب حوزه معرفت و این دو ودیعه گرانسنگ جانمعنی از خلال آثاری ماندگار و پربار چون مثنوی معنوی مولانا که خود آن را اصول اصولالدینش نامیده و گفته: «نردبان آسمانست این کلام، عروج پله پله انسان کامل را تا ملاقات ربالارباب میسر تواند ساخت».
اثر دیگر مولانا ـ که همان دیوان کبیر عزلیات شمس تبریزیست ـ حکایتی است از شوریدگیها، فراهنجاریها و پرواز به ابدیتی توصیف ناپذیر که «مرگ» را گشایش درب زندان دانسته است.
سومین همایش بین المللی شمس و مولانا با حضور دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو- ایران، در خوی آغاز بکار کرد
سومین همایش بین المللی شمس و مولانا با حضور دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو- ایران، معاونان رئیس جمهور، مسئولان استانی و شهرستانی و مهمانان خارجی آغاز به کار کرد.
به گزارش روابط عمومی کمیسیون ملی یونسکو- ایران، این همایش ۱۵مهرماه ۱۳۹۶ با حضور دکتر سعدالله نصیری قیداری، دبیرکل کمیسیون ملی یونسکو- ایران، دکتر حسینعلی امیری، معاون پارلمانی رئیس جمهور، دکتر اشرف بروجردی، معاون رئیس جمهور و رئیس مرکز اسناد و کتابخانه ملی، دکتر عبدالمهدی مستکین، مدیر گروه فرهنگ کمیسیون ملی یونسکو- ایران، مهندس سعادت، استاندار آذربایجان غربی، فرماندار خوی و جمعی از مولوی شناسان و شمس پژوهان و مهمانان خارجی کشور در محل سالن اجتماعات فرمانداری خوی آغاز به کار کرد.
در این همایش، پیام دکتر روحانی، رئیس جمهوری اسلامی ایران به سومین همایش شمس و مولانا توسط دکتر امیری معاون رئیس جمهور قرائت شد.
برای این همایش که از ۱۵ مهر در خوی آغاز شد و تا ۱۶ مهر ادامه دارد، ۱۸۰ مقاله از پژوهشگران به دبیرخانه ارسال شده است که ۱۲ مقاله برتر در همایش ارائه می شود؛ مهمترین محورهای آثار ارائه شده عبارتند از:
_ مولوی در مقالات شمس
_ عرفان و اندیشه و ادب در مقالات شمس
_ شمس در آثار مولوی
لازم به ذکر است که این همایش با همکاری کمیسیون ملی یونسکو- ایران، پژوهشگاه علوم انسانی کشور و تولیت بارگاه شمس تبریزی برگزار و مقالات ارائه شده آن در قالب کتابی به چاپ خواهد رسید.
در حاشیه این همایش، گلباران مزار شمس تبریزی جهت بزرگداشت و ادای احترام به مقام شامخ آن، توسط میهمانان سومین همایش بین المللی شمس و مولانا صورت پذیرفت.
همچنین در روز اول این همایش، پنلی تخصصی با موضوع نقد شمس پژوهی دهه اخیر ایران هم ارائه شد.