رباعیات مولانا
رباعیات مولانا . شماره ۱
ای در سر زلف تو پریشانیها گفتی ز فراق ما پشیمان گشتی |
واندر لب لعلت شکرافشانیها ای جان چه پشیمان که پشیمانیها |
رباعیات مولانا . شماره ۲
پرورد به ناز و نعمت آن دوست مرا تن خرقه و اندر او دل ما صوفی |
بردوخت مرقع از رگ و پوست مرا عالم همه خانقاه و شیخ اوست مرا |
رباعیات مولانا . شماره ۳
تا از تو جدا شده است آغوش مرا
در جان و دل و دید فراموش نهای |
از گریه کسی ندیده خاموش مرا از بهر خدا مکن فراموش مرا |
رباعیات مولانا . شماره ۴
تا عشق تراست این شکرخائیها کارت همه شب شرابپیمائیها |
هر روز تو گوش دار صفرائیها مکر و دغل و خصومتافزائیها |
رباعیات مولانا . شماره ۵
تا نقش خیال دوست با ماست دلا وانجا که مراد دل برآید ای دل |
ما را همه عمر خود تماشاست دلا یک خار به از هزار خرماست دلا |
رباعیات مولانا . شماره ۶
جز عشق نبود هیچ دمساز مرا جان میدهد از درونه آواز مرا |
نی اول و نی آخر و آغاز مرا کی کاهل راه عشق درباز مرا |
رباعیات مولانا . شماره ۷
زنهار دلا به خود مده ره غم را با ترّه و نانی چو قناعت کردی |
مگزین به جهان صحبت نامحرم را چون تره مسنج سبلت عالم را |
شماره ۸
عاشق همه سال مست و رسوا بادا با هوشیاری غصّۀ هرچیز خوریم |
دیوانه و شوریده و شیدا بادا چون مست شویم هرچه بادا بادا |
شماره ۹
گر بوی نمیبری در این کوی میا آن سوی که سویها از آنسوی آید |
ور جامه نمیکنی در این جوی میا میباش همان سوی و بدین سوی میا |
شماره ۱۰
من تجربه کردم صنم خوشخو را یک روز گره نبست او ابرو را |
سیلاب سیه تیره نکرد آن جو را دارم بیمرگ و زندگانی او را |
شماره ۱۱
یک طرفه عصاست موسی این رمه را
نی سور گذارد او و نی ملحمه را |
یک لقمه کند چو بفکند این همه را هر عقل نکرد فهم این زمزمه را |
به انتخاب ناهید عبقری. مهرداد علیزاده شعرباف.